നീളന് കുപ്പായക്കൈകള് തെറുത്തുകയറ്റി സെലീനാബായ് ചൂടിക്കട്ടിലില് നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. വായില് നിറഞ്ഞ മുറുക്കാന് തുപ്പല് ഇടതുവശത്തുള്ള മരച്ചുവട്ടിലേക്ക് നീട്ടിത്തുപ്പി. ആ കണ്ണുകള് ചുവന്നുതുടുത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭാവംപകര്ന്നിരിക്കുന്നു. വിരല് മടക്കി കണക്കുകൂട്ടി,
“അബ്ദു വന്നില്ലെ’? എന്ന ചോദ്യം.
ഉത്തരം പറഞ്ഞത് ഷാന് ആണ്.
“ഇല്ല ബായ്”
“അവനെന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ എന്തോ, വരേണ്ട സമയം കഴിഞ്ഞു” അവര് തുടര്ന്നു..
“നീ പോയി നോക്ക്, ബീച്ചിലെ ഇടത്തില്”..
“ഉം” അവന് തലകുലുക്കി.
” സൂക്ഷിക്കണം..പെറ്റ തള്ളയെ ചതിക്കുന്നവന്മാരാണ്, അറിയാമല്ലൊ…ഉരു എടുത്ത് അവനേം കൂട്ടി വാ..”
ശരിയെന്ന് സമ്മതിച്ച് ഷാന് പോയി.
പരിമളാ..അവരുറക്കെ വിളിച്ചു..
പരിമളയെന്ന ഹിജഡ അവര്ക്കുമുന്നിലെത്തി വിനയത്തോടെ നിന്നു..
“രിഹാലിനെ ഇതുവരെ കിട്ടിയില്ല.. ആ നശിച്ചവന് രക്ഷപ്പെട്ടു, ഇപ്രാവശ്യവും..”
സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കെത്തന്നെ ഒരു പാന് കൂടി സെലിനാബായ് വായിലേക്ക് തള്ളി.
പരിമള ഒന്നും മിണ്ടാതെ വെറുതെ തലയാട്ടി. ബായ് സ്വന്തമായി ബിസിനസ് തുടങ്ങിയതുമുതല് കൂടെയുള്ള ആളാണ് പരിമള. ഹിജഡത്തെരുവിലെ ഉത്സവത്തിനിടയില് ആരുടെയോ കൊലക്കത്തിയ്ക്കുമുന്നില് നിന്നും ഓടിരക്ഷപ്പെട്ട് ബായ് യുടെ താവളത്തില് ചെന്നുപെട്ടതു മുതല് ഇന്നുവരെയും ബായ്യുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കൃത്യമായി അറിയുന്ന ഒരേയൊരാളാണ് പരിമള. അത്രമേല് വിശ്വസ്തയും. ആജാനുബാഹുവെങ്കിലും ബായ്ക്കെന്തെങ്കിലും ഒരു വിഷമം വന്നാല് പൊട്ടിക്കരയും പരിമള. എല്ലാ നഖങ്ങളിലും ചായംതേച്ചിട്ടുണ്ട്. രണ്ടുകയ്യിലും നിറയെ കുപ്പിവളകള്. വൃത്തിയായി വെട്ടിയൊതുക്കിയ പുരികം, കരിയെഴുതിയ മിഴികള്. യാതൊരു മേയ്കപ്പിനും മറക്കാനാകാത്ത പൗരുഷവും.
“അവനെ വിടരുത്..ചതിയ്ക്ക് ചതി” ബായ് തുടര്ന്നു
.
“എന്തു ചെയ്യണം”..പരിമള.
“ഇനി അവന് എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കരുത്..” ബായ് യുടെ കണ്ണില് തീക്കനലുകള്.
“ഉം, മനസ്സിലായി”.. ഹിജഡയുടെ മുഖം വലിഞ്ഞുമുറുകി..അവള് എഴുന്നേറ്റ് സാരിത്തുമ്പെടുത്ത് മുന്നില് കെട്ടിവച്ച് ആഞ്ഞുനടന്നു..
രിഹാല് ഗ്രാമത്തില് നിന്നും പെണ്കുട്ടികളെ ജോലിവാഗ്ദാനം ചെയ്ത് ഇവിടെകൊണ്ടുവന്ന് തെരുവുകളില് വില്ക്കുന്ന ഏജന്റ് ആണ്. പലപ്പോഴായി ബായ് യുടെ കയ്യില് നിന്നും വന്തുകകളാണ് കടം വാങ്ങിയിട്ടുള്ളത്. പറഞ്ഞ സമയം കഴിഞ്ഞ് പിന്നെയും മാസങ്ങള് കടന്നുപോയി. ബായ് ആരാണെന്ന് അവന് അറിയില്ല ശരിയ്ക്കും, അല്ലെങ്കിലും ഇനി അറിഞ്ഞിട്ട് എന്തുകാര്യം..പരിമളയുടെ കണ്ണില് വന്യമായൊരു ഭാവം തെളിഞ്ഞുവന്നു.
പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ തന്നെ അവനെ കണ്ടു, പുതിയൊരു പെണ്കുട്ടിയുടെ കൂടെ. തെരുവിന്റെ ഓരത്തുള്ളൊരു റെസ്റ്റോറന്റിന്റെ മുന്നില്. ഇരയെ കണ്ട പുലിയുടെ ക്രൗര്യം ഹിജഡയ്ക്ക്. രിഹാല് പരിമളയെ കണ്ടില്ല. ഹിന്ദിയില് തമാശകള് പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുകയാണ് പെണ്കുട്ടിയോടോപ്പം. ഒടുവില് കുറെ സമയത്തിനു ശേഷം, അയാള് റെസ്റ്റോറന്റിന്റെ ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. മിന്നായം പോലെ കടന്നുവന്ന ചുവന്നസാരിക്കാരിയെ അയാള് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. കൈ കഴുകി കണ്ണാടിയില് നോക്കുമ്പോള് പിന്നില് പരിമള.
രിഹാല് ഞെട്ടിത്തെറിച്ചു. നിലവിളി ലോകമറിയും മുന്പേ തൊണ്ടയില് മരിച്ചു. സുഷുംനയുടെ ഒരു പ്രത്യേക ഭാഗത്ത് പരിമള കാല്മുട്ടമര്ത്തി, കശേരുക്കളുടെ കിരു കിരു ശബ്ദം, ഹിജഡ അലറി.. വെട്ടിയിട്ട മരംപോലെ രിഹാല് താഴെ വീണു. ബാത്റൂമിന്റെ കതക് ചേര്ത്തടച്ച് , വെളിയില് ഇറങ്ങിയ ചുവന്ന സാരിക്കാരി, ആ പെണ്കുട്ടിയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ച് തിരിച്ച് നടന്നു. പെണ്കുട്ടി ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ്, ഒന്നുമറിയാതെ, ചതിക്കുഴികളുടെ നീളമോ ആഴമോ ഒന്നുമറിയാതെ.
സെലീന ബായ് യുടെ കഥയും വ്യത്യസ്തമല്ല.ബീഹാറിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തില് നിന്ന് വിവാഹിതയായി മുംബൈയ്ക്ക് വന്നവള്..ഭര്ത്താവ് ഒരാഴ്ചത്തെ ദാമ്പത്യത്തിനു ശേഷം തെരുവില് വിറ്റുകളഞ്ഞവള്.
കൊണ്ടും കൊടുത്തും ഒടുവില് അധോലോകത്തിന്റെ വഴികളിലെത്തിച്ചേര്ന്നവള്.
കിതപ്പകറ്റാന് പരിമള, തെരുവിലെ ഒരു ചുവര് ചാരിനിന്നു. ഒരു ജാഥ കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. ഏതോ രാഷ്ട്രീയപ്പാര്ട്ടിയുടെ ജാഥ. പിന്നീടവള് നടന്ന് താവളത്തിലെത്തി. ബായ്ക്ക് സന്തോഷം.അബ്ദു തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇത്തവണ ബിസിനെസ് കേമമാണ്. രാത്രിയില് ഒരു വിരുന്ന് നടത്താമെന്ന് സമ്മതിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു..പരിമളയുടെ സന്തോഷത്തിനായി ഒരു നൃത്തവും..
തെരുവിന് എത്രയെത്ര കഥകളാണ് പറയാനുള്ളത്…